Τρεις Φωνές για τη Ζωή… |
Του Ραζμίκ Αγαμπατιάν Tεύχος: Ιανουάριος-Μάρτιος 2011
Το κείμενο που ακολουθεί, είναι διαμορφωμένο σαν ένα θεατρικό κείμενο ενός δράματος που λαμβάνει χώρα στην Αρμενία. Τρεις πράξεις για κάθε μία πληγή που ανοίγει όταν καταπατάται το δικαίωμα της ζωής. Μια για τις βασανισμένες ψυχές, μία για τα ανυπεράσπιστα πλάσματα της φύσης και μία για τους φίλους μας τα δέντρα. Μοναδική ελπίδα οι φωνές των ανθρώπων που δε σωπαίνουν. Ως ένας άλλος από μηχανής θεός προσπαθούν ακούραστα να φέρουν την πολυπόθητη λυτρωτική κάθαρση με την οποία ολοκληρώνονταν τα αρχαιοελληνικά δράματα.
Το σκηνικό: Βρισκόμαστε στη σύγχρονη Αρμενία. Όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες, έτσι και εκεί, τον πρώτο λόγο τον έχει το χρήμα και το οικονομικό όφελος. Επίσης επικρατεί διαφθορά, λόγω όμως του ότι βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, το πρόβλημα ίσως θα πρέπει να θεωρηθεί εντονότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, η αρμενική κοινωνία εξελίσσεται και εκεί που παλαιότερα επικρατούσε σιγή, τώρα σιγά σιγά υψώνονται φωνές διαμαρτυρίας…
Πράξη Πρώτη Την πρώτη του μήνα Οκτώβρη του 2010, η Ζαρουή Πετροσιάν υποκύπτει στα τραύματα που της προκάλεσε ο σύζυγός της και η πεθερά της. Για πολλοστή φορά, η άτυχη μητέρα που ήταν μόλις 20 χρονών, είχε υποστεί έναν βαρύ ξυλοδαρμό.
Φωνή Πρώτη: Αυτή τη στιγμή στην Αρμενία, δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας. Όσοι γίνονται μάρτυρες σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, τις περισσότερες φορές σιωπούν φοβούμενοι για την ασφάλειά τους. Σε ακραίες περιπτώσεις, ακόμη και η αστυνομία προσπαθεί να αποκρύψει αντίστοιχα συμβάντα ή νίπτει τας χείρας της. Φωνή Δεύτερη: Οι αρχές δεν συνεργάζονται και υποστηρίζουν ότι «αυτά δεν συμβαίνουν στη χώρα μας». Την ίδια στιγμή όμως σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία το ένα τέταρτο των γυναικών έχει υποστεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους ξυλοδαρμό από κάποιον συγγενή ή μέλος της οικογένειάς τους. Ο δήμαρχος του Ερεβάν στο κοντινό παρελθόν είχε αρνηθεί να δώσει την άδεια να αναρτηθούν στην πόλη αφίσες σχετικές με το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. Φωνή Τρίτη: Τα θύματα πολλές φορές αρνούνται ή παρεμποδίζονται να καταγγείλουν τη βία που υφίστανται, για να μην «αμαυρωθεί» η εικόνα της οικογένειας. Φοβούνται τον κοινωνικό στιγματισμό και αποφεύγουν τα διαζύγια. Άλλωστε οι διαζευγμένες γυναίκες λαμβάνουν μηδαμινή υποστήριξη από την πολιτεία. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η Πετροσίαν κατά το παρελθόν για να δικαιολογήσει τα σημάδια από τους ξυλοδαρμούς έλεγε ότι είχε πέσει από τις σκάλες! Όλες οι Φωνές μαζί: Στο διαδίκτυο οι καταγγελίες πληθαίνουν, ομάδες οργανώνονται και πλέον το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας συζητιέται ανοιχτά. Στις 25 Νοεμβρίου 2010, πραγματοποιήθηκε πορεία που οργανώθηκε από τον Συνασπισμό Σταματήστε τη Βία Ενάντια στις Γυναίκες της Αρμενίας, ο οποίος απαρτίζεται από 7 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ).
Πράξη Δεύτερη Στο πάρκο Γκομιτάς του Ερεβάν άνοιξε την παραμονή των Χριστουγέννων του 2010 ένα δελφινάριο όπου θα στεγάζονται 4 δελφίνια, 2 θαλάσσια λιοντάρια και μια φάλαινα. Ο μικρός θαλάσσιος ζωολογικός κήπος εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης του πάρκου, το οποίο θεωρητικά θα χρηματοδοτηθεί από τα κέρδη που θα προκύψουν από τη λειτουργία του δελφιναρίου.
Φωνή Πρώτη: Οι δεξαμενές όπου θα διαμένουν τα θαλάσσια θηλαστικά είναι πολύ μικρές και δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας. Έχουν βάθος μόλις 5 μέτρα, τη στιγμή που τα δελφίνια χρειάζονται τουλάχιστον 20 μέτρα για να μην κινδυνεύσουν να τραυματιστούν ύστερα από μια εναέρια βουτιά. Επίσης, θα τρέφονται μόνο με κατεψυγμένα θαλασσινά, αφού ως γνωστόν η Αρμενία δεν έχει θάλασσα. Φωνή Δεύτερη: Τα συμπαθή θηλαστικά έχουν έρθει από την Ουκρανία, η οποία έχει κατατάξει το είδος αυτό (ρινοδέλφινο δελφίνι) στην κόκκινη βίβλο των απειλούμενων υπό εξαφάνιση ζώων. Το κλίμα και το υψόμετρο του Ερεβάν είναι φυσικά εντελώς ακατάλληλο γι’ αυτά. Επιπρόσθετα, εκκρεμούν πολλαπλές μηνύσεις κατά της αναδόχου ουκρανικής εταιρείας για άλλα αντίστοιχα έργα που έχει κατασκευάσει στην Ουκρανία. Φωνή Τρίτη: Το τοπίο για το ποιος τελικά θα εκμεταλλεύεται τις εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά θολό και δε δόθηκαν ξεκάθαρες απαντήσεις από τις αρμόδιες δημοτικές και νομαρχιακές αρχές. Επιπλέον, θεωρείται επιεικώς βέβηλη πράξη η κατασκευή ενός τέτοιου εκτρώματος στον ίδιο χώρο που αναπαύονται διάσημες προσωπικότητες όπως ο Γκομιτάς, ο Αράμ Χατσατουριάν, ο Γουίλιαμ Σαρογιάν, ο Σεργκέι Παρατζάνοβ, ο Αλεξάντερ Σιρβανζαντέ κ.ά..
Όλες οι φωνές μαζί: 50 τουλάχιστον οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων και την προστασία του περιβάλλοντος οργάνωσαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας απαιτώντας από την κυβέρνηση της Αρμενίας να κηρύξει παράνομο το δελφινάριο. Τα δελφίνια μπορούν να ζήσουν μέχρι και 50 χρόνια, σε συνθήκες αιχμαλωσίας όμως ο χρόνος ζωής τους συνήθως δεν ξεπερνά τη διετία!
Πράξη Τρίτη Το Νοέμβριο του 2007 η αρμενική κυβέρνηση έδωσε την έγκρισή της για να προχωρήσει το πρόγραμμα αξιοποίησης χαλκού και έτσι να ξεκινήσει η εξόρυξη των κοιτασμάτων που βρίσκονται στην περιοχή Λορί, δίπλα στο δάσος Τεγούτ. Με βάση τον αρχικό σχεδιασμό 25 με 30 χιλιάδες τόνοι χαλκού και 800 τόνοι μολύβδου θα παράγονται ετησίως για πάνω από 30 χρόνια.
Φωνή Πρώτη: Οι εργασίες στο δάσος Τεγούτ, θα μολύνουν το υπέδαφος, τον υδροφόρο ορίζοντα και την ατμόσφαιρα της περιοχής ανεπανόρθωτα. Θα διαταραχθεί το οικοσύστημα και θα καταστραφεί ένα από τα λίγα εναπομείναντα δάση της Αρμενίας. Φωνή Δεύτερη: Η κυβέρνηση με νομικίστικους ελιγμούς άλλαξε το νομικό πλαίσιο με αποτέλεσμα να μην κρίνεται αναγκαία η διενέργεια μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να μην εξετάζεται η ορθότητα της διαχείρισης των αποβλήτων για αντίστοιχες δραστηριότητες. Φωνή Τρίτη:Οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί δίνουν τη δυνατότητα στην ανάδοχο εταιρεία να αποψιλώσει 357 εκτάρια δασικής γης και να εκτρέψει τη ροή του ποταμού της περιοχής. Με αποτέλεσμα να είναι ορατός ο κίνδυνος στο κοντινό μέλλον οι κατολισθήσεις και οι πλημύρες να γίνουν συχνό φαινόμενο στην περιοχή. Όλες οι φωνές μαζί: Η καταστροφή του δάσους Τεγούτ που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Αρμενίας, θα επηρεάσει και τη Γεωργία. Τουλάχιστον 30 αρμενικές και γεωργιανές ΜΚΟ αντιδρούν στις αδηφάγες ορέξεις των δασοκτόνων οικονομικών συμφερόντων και απαιτούν από την αρμενική κυβέρνηση να λάβει μέτρα, διότι η βλάβη που θα προκληθεί στην ευρύτερη περιοχή του δάσους Τεγούτ θα είναι ανεπανόρθωτη.
|