Εντουάρντ Ντερ Γαζαριάν Εκτύπωση E-mail

Του Αρ­μάν Με­νε­τιάν

Τεύχος: Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2011


Το με­γα­λεί­ο ε­νός μι­κρό­κοσμου

 


Αν ο Θε­ός , στο γνω­στό πα­ρα­μύ­θι που δι­η­γού­νται σε μι­κρούς και με­γά­λους, δημιούρ­γη­σε τον κό­σμο σε έ­ξι μέ­ρες και κά­θι­σε την έ­βδο­μη η­μέ­ρα να ξε­κου­ρα­στεί, ο Αρ­μέ­νιος Ε­ντουάρ­ντ Ντερ Γα­ζα­ριάν- με σάρ­κα και ο­στά- έ­δω­σε ζω­ή στο μι­κρό­κο­σμο των μι­νια­τού­ρων μέ­σα σε ε­πτά εξαι­ρε­τι­κά γό­νι­μες δε­κα­ε­τί­ες και… μα το Θε­ό, δε λέ­ει να ξε­κου­ρα­στεί ού­τε λε­πτό!

Ε­νε­νή­ντα χρο­νών πλέ­ον, ο τα­λα­ντού­χος Ντερ Γα­ζα­ριάν συ­νε­χί­ζει α­κά­θε­κτος να φτιά­χνει μι­κρο­μι­νια­τού­ρες στο ερ­γα­στή­ρι του σπι­τιού του, στο Ε­ρε­βάν, με τη βο­ή­θεια ει­δι­κών ερ­γα­λεί­ων και ε­νός σύγ­χρο­νου μι­κρο­σκο­πί­ου, δε­δο­μέ­νου ότι μια ζω­ή α­σχο­λεί­ται με… τρί­χες και ό­χι μό­νο!

Φα­ντα­στεί­τε τρί­α βιο­λιά μέ­σα σε μια τρί­χα, μια υ­πέ­ρο­χη μπα­λα­ρί­να να ι­σορρο­πεί πά­νω σε μια τρί­χα, δύ­ο πυγ­μά­χοι που πα­λεύ­ουν και πά­λι πά­νω σε μια τρίχα, το μι­κρο­α­γαλ­μα­τί­διο του Τσάρ­λι Τσά­πλιν, ό­πως και έ­να ολό­κλη­ρο κα­ρα­βά­νι α­πό κα­μή­λες στο «μά­τι» μιας βε­λό­νας. Οι πο­δο­σφαι­ρό­φι­λοι μπο­ρούν να θαυ­μά­σουν ό­λη την ε­θνι­κή Βρα­ζι­λί­ας πά­νω σε μι­σό κόκ­κο ρυ­ζιού, ε­νώ οι θα­μώ­νες των κα­φε­νεί­ων το μι­κρό­τε­ρο τά­βλι του κόσμου και πά­λι το­πο­θε­τη­μέ­νο σε κόκ­κο ρυ­ζιού. Πρό­κει­ται για έρ­γα σε με­γέ­θη υπερ­βο­λι­κά μι­κρά για να γί­νουν ε­παρ­κώς α­ντι­λη­πτά α­πό το αν­θρώ­πι­νο μά­τι, πό­σο μάλ­λον για να τε­λειο­ποι­η­θούν με την πα­ρα­μι­κρή λε­πτο­μέ­ρεια, την ο­ποί­α βλέ­πει κα­νείς α­βί­α­στα μό­λις χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τον ει­δι­κό με­γε­θυ­ντι­κό φακό.

Η λί­στα με τα έρ­γα που φέ­ρουν την υ­πο­γρα­φή του Ντερ Γα­ζα­ριάν δε ε­ξα­ντλεί­ται στα πα­ρα­πά­νω (φτά­νει πε­ρί­που τις 600 μι­κρο­μι­νια­τού­ρες) και ού­τε ο ί­διος ο καλ­λι­τέ­χνης ή­ξε­ρε μέ­χρι που θα έ­φτα­νε, ό­ταν το 1947 για πρώ­τη φο­ρά πα­ρου­σί­α­σε μερι­κές α­πό τις δη­μιουρ­γί­ες του στο Ε­θνι­κό Μου­σεί­ο του Ε­ρε­βάν.

Ό­ταν η εί­δη­ση τα­ξί­δε­ψε σε ό­λο τον κό­σμο, η γερ­μα­νι­κή ε­φη­με­ρί­δα Berliner Zeitung φι­λο­ξέ­νη­σε μια ε­πι­στο­λή δυ­σπι­στί­ας ε­νός α­να­γνώ­στη σχε­τι­κά με το «α­πί­θα­νο» εγ­χεί­ρη­μα του Ντερ Γα­ζα­ριάν. Ο Αρ­μέ­νιος έ­στει­λε στην ε­φη­μερί­δα μια ά­σπρη τρί­χα α­πό τα μαλ­λιά της μη­τέ­ρας του, πά­νω στην οποί­α εί­χε χα­ρά­ξει την λα­κω­νι­κή α­πά­ντη­σή του: «Α­δερ­φι­κοί χαι­ρε­τι­σμοί α­πό τον αρ­με­νι­κό στο γερ­μα­νι­κό λα­ό». Ο θό­ρυ­βος ε­νός τόσο μι­κρού πράγ­μα­τος ή­ταν εκ­κω­φα­ντι­κός.

Η νε­ό­πλα­στη τέ­χνη του εί­χε τό­σο με­γά­λη α­πή­χη­ση που αρ­κε­τές α­πό τις μι­κρο­μι­νια­τού­ρες του προ­σφέρ­θη­καν ως δώ­ρα σε προ­σω­πι­κό­τη­τες ό­πως ο Βα­ζγκέν Α’, ο Στά­λιν και η Ε­λι­σά­βετ Β’, ε­νώ ό­ταν- αρ­κε­τά χρό­νια αρ­γό­τε­ρα- ο καλ­λι­τέ­χνης ε­ξέ­θε­σε τα έρ­γα του στο ε­ξω­τε­ρι­κό και συ­γκε­κρι­μέ­να στο Λος Ά­ντζε­λες, το α­με­ρι­κα­νι­κό κοι­νό τα χα­ρα­κτή­ρι­σε ως το «ό­γδο­ο θαύ­μα» του κόσμου.

 

Ει­ρη­νι­στής και πο­λυ­πράγ­μων


Την ί­δια ε­πο­χή, μια α­κό­μη ε­πι­τυ­χί­α- οι κι­νού­με­νες μι­κρο­μι­νια­τού­ρες- έ­μελλε να α­πο­τε­λέ­σει ο­ρό­ση­μο για τη ζω­ή και το έρ­γο του καλ­λι­τέ­χνη. Μπο­ρεί να ακού­γε­ται α­πί­στευ­το κι ό­μως, ο Ντερ Γα­ζα­ριάν κα­τά­φε­ρε να κά­νει τις μι­νια­τού­ρες του να κι­νού­νται χω­ρίς να ε­πα­να­λαμ­βά­νε­ται κα­μί­α κί­νη­ση. Έ­να α­πό αυ­τά τα δη­μιουρ­γή­μα­τα εί­ναι οι πυγ­μά­χοι, οι ο­ποί­οι πά­νω στη λε­πτή τρί­χα κι­νού­νται α­διά­κο­πα χω­ρίς να πέ­φτουν α­πό πά­νω της. Εί­ναι ά­ξιο α­να­φο­ράς ό­τι το φαι­νόμε­νο αυ­τό δεν έ­χουν κα­τα­φέ­ρει να το ερ­μη­νεύ­σουν ε­πι­στή­μο­νες, που με­λέ­τησαν τη μυ­στή­ρια δυ­να­μι­κή των εν λό­γω μι­νια­τού­ρων, ού­τε ό­μως και ο ί­διος ο Ντερ Γα­ζα­ριάν. Μάλ­λον η πα­ρα­πά­νω δυ­να­μι­κή προ­έρ­χε­ται α­πό τον ί­διο.

Πώς αλ­λιώς να ε­ξη­γή­σου­με το γε­γο­νός ό­τι ε­κτός α­πό ά­ρι­στος χει­ρο­τέ­χνης, έ­χει συγχρό­νως υ­πάρ­ξει για πολ­λά χρό­νια το πρώ­το βιο­λί της φι­λαρ­μο­νι­κής ορ­χή­στρας της Αρ­με­νί­ας, φτιά­χνο­ντας πα­ράλ­λη­λα μου­σι­κά όρ­γα­να- κυ­ρί­ως βιο­λιά, τα ο­ποί­α σε ή­χο μπο­ρούν να α­ντα­γω­νι­στούν αυ­τά του Στρα­τι­βά­ριους (α­νά­με­σα τους και έ­να βιο­λί 16 χι­λιο­στών με το ο­ποί­ο έ­χει δώ­σει συ­ναυ­λί­α);

H πο­λυ­πραγ­μο­σύ­νη του δεν στα­μα­τά ε­δώ, κα­θώς ο ί­διος τρέ­φει ι­διαί­τε­ρη α­γά­πη και για την… κα­νο­νι­κού με­γέ­θους ζω­γρα­φική, έ­χο­ντας ζω­γρα­φί­σει πε­ρί τις 1500 κα­ρι­κα­τού­ρες. Ε­πί­σης, εί­ναι ο­δο­ντί­ατρος με ση­μα­ντι­κή προ­σφο­ρά στον ευ­ρύ­τε­ρο χώ­ρο της ια­τρι­κής, καθώς έ­χει κα­τα­σκευά­σει μι­κρο­σκο­πι­κά ερ­γα­λεί­α, χά­ρη στα ο­ποί­α πλέ­ον μπο­ρούν να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν συ­γκε­κρι­μέ­νες χει­ρουρ­γι­κές ε­πεμ­βά­σεις.

Καλ­λι­τέ­χνης, αν­θρω­πι­στής και κατ’ ε­πέ­κτα­ση ει­ρη­νι­στής, ο Ντερ Γα­ζα­ριάν α­ποφά­σι­σε τη δε­κα­ε­τί­α του 1980 να δώ­σει ρε­σι­τάλ ει­ρή­νης, εν μέ­σω του α­πει­λη­τι­κά θερ­μού Ψυ­χρού Πο­λέ­μου στο δι­χο­το­μη­μέ­νο Βε­ρο­λί­νο, «πυ­ρο­βο­λώ­ντας» μου­σική σε ό­σους πα­ρευ­ρέ­θη­σαν στη συ­ναυ­λί­α του ε­κεί­νη την η­μέ­ρα.

Εί­χε πά­ρει ένα κοι­νό Κα­λά­σνι­κοφ, το­πο­θε­τώ­ντας πά­νω του -και παί­ζο­ντας- σα­ρά­ντα δι­κά του μου­σι­κά όρ­γα­να.

Δυ­στυ­χώς ό­μως, ό­πως α­ποδεί­χθη­κε τις ε­πό­με­νες δύ­ο δε­κα­ε­τί­ες, οι πρό­ε­δροι και οι στρα­τη­γοί μάλ­λον προ­τί­μη­σαν την πα­ρα­δο­σια­κή χρή­ση του Κα­λά­σνι­κοφ…

Σή­με­ρα, τα η­νί­α έ­χει α­να­λά­βει ο γιος του, ο ο­ποί­ος -ό­πως ό­λα δεί­χνουν- θα είναι έ­νας α­πό τους λί­γους συ­νε­χι­στές της τέ­χνης αυ­τής στον 21ο αιώ­να. Μέ­χρι ό­μως τον 22ο που θα ψά­χνου­με για τον ε­πό­με­νο …ας α­πο­λαύ­σου­με!

 

 


Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 32 επισκέπτες συνδεδεμένους