Η θαρραλέα φωνή της Ρακέλ Ντινκ

Τεύχος: Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009

Παρόλο που δέχεται κι η ίδια απειλές, μένει πιστή στο θέλημα του συζύγου της για «καταδίκη της γενοκτονίας που διαπράχθηκε το 1915-1923 από την Οθωμανική Αυτοκρατορία» και ήταν η αιτία αφανισμού 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων.

Πρόσφατα επισκέφτηκε το Μπουένος Άιρες για να συμμετάσχει στο 5ο συνέδριο της Διεθνούς Οργάνωσης αρμενίων γυναικών η Ρακέλ Ντινκ, χήρα του Χράντ Ντινκ ιδιοκτήτη και διευθυντή της εβδομαδιαίας εφημερίδας της Κωνσταντινούπολης «Αγκός», που όπως είναι γνωστό δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 2007 από τουρκικούς εθνικιστικούς κύκλους.

Εκμεταλλευόμενη την παρουσία της Ρακέλ Ντινκ στο Μπουένος Άιρες, η ημερήσια εφημερίδα «Κλαρίν» με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Αργεντινή, συναντήθηκε μαζί της με θέμα κυρίως τη δολοφονία του συζύγου της. Η δημοσιογράφος Καρολίνα Μπρούνστεϊν που είχε τη συνάντηση με τη Ρακέλ Ντινκ γράφει ότι «το βλέμμα της γυναίκας αυτής φανέρωνε ένα κράμα πόνου και δυναμισμού. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, αυτός ο πόνος κι ο δυναμισμός οδήγησαν τη Ρακέλ Ντινκ να κυνηγήσει το όνειρο του νεκρού συζύγου της. «Ο τρόπος της ομιλίας της δεν μαρτυρά εξαρχής την προσωπικότητα της γυναίκας, αλλά τα λόγια της είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα όταν λέει ότι ο πραγματικός υπαίτιος για τη δολοφονία του συζύγου της είναι η τουρκική κυβέρνηση, γιατί προσποιούταν ότι δεν έβλεπε και δεν άκουγε τις απειλές που δεχόταν ο σύζυγος της». Καθώς βρισκόταν στο Μπουένος Άιρες για το Διεθνές Συνέδριο αρμενίων γυναικών, η Ρακέλ Ντινκ δεν παρέλειψε ν’ αναφέρει επίσης ότι παρόλο που δέχεται κι η ίδια απειλές, μένει πιστή στο θέλημα του συζύγου της για «καταδίκη της γενοκτονίας που διαπράχθηκε το 1915-1923 από την Οθωμανική Αυτοκρατορία» και ήταν η αιτία αφανισμού 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων.

Η «Κλαρίν» αναφέρεται, επίσης, και στη γραμμή που είχε η εφημερίδα του Χράντ Ντινκ, καθώς ως μέλος της αρμενικής μειονότητας στην Τουρκία, ο Ντινκ επέκρινε την Τουρκία και πρότεινε διάλογο των δύο πλευρών.

Ο 52χρονος αρμένιος δημοσιογράφος δέχτηκε τρεις σφαίρες στο κεφάλι και ξεψύχησε επί τόπου, μπροστά στα γραφεία της εφημερίδας «Αγκός». Η δολοφονία του είχε δημιουργήσει τότε μεγάλη συγκίνηση σε όλο τον κόσμο. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν, είχε καταδικάσει την πράξη χαρακτηρίζοντάς την «ειδεχθές έγκλημα». Δύο ημέρες μετά τη δολοφονία, συλλήφθηκαν 17 ύποπτοι κι ένας 17χρονος νεαρός ομολόγησε την πράξη του. Κατόπιν συνεχίστηκαν συλλήψεις ατόμων που ανήκουν σε τουρκικούς εθνικιστικούς κύκλους. Όμως για τη Ρακέλ Ντινκ το ζήτημα δεν έχει ακόμη λυθεί: «Είκοσι άτομα κρατούνται ακόμη» λέει, «αλλά αυτοί είναι τα φανερά χέρια του εγκλήματος, όχι οι πραγματικοί υπαίτιοι. Να δούμε σε τι συμπέρασμα θα καταλήξει η δίκη».

Ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι, ρωτά η εφημερίδα.

Όλοι. Η πολιτεία, η κυβέρνηση. Ήξεραν εδώ και χρόνια ότι ο σύζυγός μου δεχόταν απειλές, καθώς είχε ενημερώσει τους αρμόδιους. Αυτό δεν ήταν αρκετό για να προλάβουν το έγκλημα;»

Κατόπιν η Ρακέλ Ντινκ μιλά στη δημοσιογράφο για τις δραστηριότητές της μέσω του διεθνούς ιδρύματος «Χράντ Ντινκ», που έχει δημιουργήσει με τα τρία παιδιά της και με τη συνεργασία αρμενίων και τούρκων φίλων. «Θέλουμε να διαδώσουμε την επιθυμία του Χράντ Ντινκ και να προωθήσουμε το διάλογο Τούρκων κι Αρμενίων», λέει η χήρα του.

Το 2005, ο Χράντ Ντινκ είχε καταδικαστεί από την τουρκική δικαιοσύνη με την κατηγορία «προσβολής» των Τούρκων, όταν τους είχε καταλογίσει τη γενοκτονία του 1915, κάτι που η Άγκυρα επιμένει ν’ αρνείται και που παραμένει ακόμη ένα απαγορευμένο θέμα.

Ολόενα και περισσότερες χώρες, μία από τις οποίες είναι και η Αργεντινή, αναγνωρίζουν την αρμενική γενοκτονία, λέει η δημοσιογράφος της «Κλαρίν», κι αυξάνεται η πίεση στην Τουρκία. Πιστεύετε ότι είναι πιθανή η αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία;

Θα παραθέσω τα λόγια του συζύγου μου που έλεγε πως πρώτα απ’ όλα η Τουρκία θα πρέπει να εκδημοκρατιστεί, ειδάλλως αυτή η αναγνώριση δεν θα έχει θετικά αποτελέσματα. Η Τουρκία θα πρέπει ν’ αναγνωρίσει τη γενοκτονία υπεύθυνα, όχι ως αποτέλεσμα ενός πολιτικού «λόμπι».

Πριν μερικούς μήνες, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στο Ερεβάν έφερε κοντά τους Προέδρους Γκιουλ και Σαρκσιάν.

Πιστεύετε ότι παρόμοιες πρωτοβουλίες φέρνουν κοντά τις δύο χώρες;

«Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι για προσέγγιση. Όμως ο τουρκικός λαός δέχεται τις πιέσεις της κυβέρνησης.

Αν η κυβέρνηση μιλήσει για ειρήνη και για διάλογο, αν κάνει συστάσεις για καλή γειτονεία, τότε οι λαοί θα υιοθετήσουν μια τέτοια συμπεριφορά. Το ποδόσφαιρο φανέρωσε πως έτσι έχουν τα πράγματα», καταλήγει η Ρακέλ Ντινκ.

Tweet

Share