Στην Άνι Ντεοκμετζιάν

Ιανουάριος - Μάρτιος 2014 Τεύχος 80

Ο Μα­μπρέ Κασ­σαρ­τζιάν γεν­νή­θη­κε στην Α­θή­να το 1984, με­γά­λω­σε στη Νί­καια και τε­λεί­ω­σε το δη­μο­τι­κό σχο­λεί­ο Καλ­πα­κιάν. Εί­ναι πτυ­χιού­χος του τμή­μα­τος πλη­ρο­φο­ρι­κής του ΤΕΙ Αθη­νών. Σπού­δα­σε μου­σι­κή, αρ­μο­νί­α και μπά­σο στο πα­νε­πι­στή­μιο της Νέ­ας Υόρ­κης. Έ­χει συ­νερ­γα­στεί με καλ­λι­τέ­χνες της εγ­χώ­ριας σκη­νής, ό­πως την Μ. Α­σλανί­δου, την Ε. Ζου­γα­νέ­λη, την Μ. Τζου­γα­νά­κη και τους Χα­μάτ και εί­ναι μέ­λος της ορχή­στρας «Κα­νών» της Αρ­χιε­πι­σκο­πής Α­θη­νών.

Ποιο ή­ταν το έ­ναυ­σμα για να α­σχο­λη­θείς με τη μου­σι­κή και ι­διαί­τε­ρα με το μπά­σο; 

Σε η­λι­κί­α 14 χρό­νων άρ­χι­σα να α­σχο­λού­μαι μό­νος μου με τη μου­σι­κή έ­χο­ντας αρκε­τά δια­φο­ρε­τι­κά α­κού­σμα­τα α­πό το σπί­τι. Ή­ταν κυ­ρί­ως η α­νά­γκη με φί­λους να παί­ξου­με ό­λα ό­σα α­κού­γα­με και μας ά­ρε­σαν. Το μπά­σο α­πλά προ­έ­κυ­ψε ε­κεί­νη τη πε­ρί­ο­δο. Εί­ναι μια α­γά­πη που ε­ξε­λί­χτη­κε, βρί­σκο­ντας τη δύ­να­μη του και ανα­κα­λύ­πτο­ντας το χα­ρα­κτή­ρα του. Α­πό το η­λε­κτρι­κό πέ­ρα­σα στο α­κου­στι­κό και τώ­ρα α­σχο­λού­μαι και με το κό­ντρα μπά­σο. Η μου­σι­κή ή­ταν και εί­ναι για μέ­να έ­νας τρό­πος να ε­πι­κοι­νω­νώ και να εκ­φρά­ζο­μαι. Αρ­γό­τε­ρα, δου­λεύ­ο­ντας λί­γα χρό­νια στο το­μέ­α της πλη­ρο­φο­ρι­κής, κά­τι που σπού­δα­σα και ξε­κί­νη­σα με πολύ πά­θος, α­να­κά­λυ­ψα ό­τι δεν με γε­μί­ζει. Έ­τσι, πα­ραι­τή­θη­κα και συ­νέ­χι­σα τις σπου­δές μου στη μου­σι­κή.

Ποιες εί­ναι οι μου­σι­κές σπου­δές σου;

Ξε­κί­νη­σα μό­νος και συ­νέ­χι­σα παί­ζο­ντας σε διά­φο­ρες νε­α­νι­κές ροκ μπά­ντες. Α­πό τον πει­ρα­μα­τι­σμό με αρ­κε­τούς μου­σι­κούς σε διά­φο­ρα είδη μου­σι­κής κατά­λα­βα ό­τι ή­θε­λα να α­σχο­λη­θώ πε­ρισ­σό­τε­ρο και α­να­ζή­τη­σα τις γνώ­σεις κά­ποιου δα­σκά­λου. Πα­ρα­κο­λού­θη­σα μα­θή­μα­τα σε έ­να γει­το­νι­κό ω­δεί­ο και συ­νέ­χι­σα με ι­διαί­τε­ρα μα­θή­μα­τα αρ­μο­νί­ας. Πα­ράλ­λη­λα με­λε­τού­σα ξέ­νη βι­βλιο­γρα­φί­α. Συ­νέ­χι­σα τις σπου­δές μου πά­νω στο μπά­σο, το κό­ντρα μπά­σο και την αρ­μο­νί­α στο “The Collective School of Music” της Νέ­ας Υόρ­κης.

Με ποια εί­δη μου­σι­κής έ­χεις κα­τα­πια­στεί;

Οι σπου­δές μου στη Νέ­α Υόρ­κη ή­ταν πο­λυ­πο­λι­τι­σμι­κές. Έ­χω α­σχο­λη­θεί με πολλά εί­δη μου­σι­κής έ­χο­ντας κά­νει μια ι­διαί­τε­ρη με­λέ­τη στη τζαζ. Ως βά­ση πά­ντα υπήρ­χε το ροκ και ό­λα τα εί­δη που συν­δέ­ο­νται με αυ­τό. Με έ­χει τρα­βή­ξει η «μαύ­ρη μου­σι­κή» η βρα­ζι­λιά­νι­κη. Ε­πί­σης, α­σχο­λού­μαι με τον αυ­το­σχε­δια­σμό και τον πει­ρα­μα­τι­σμό που έ­χει να κά­νει με με­γά­λα σύ­νο­λα πνευ­στών και εγ­χόρδων. Το τε­λευ­ταί­ο διά­στη­μα, μέ­σω μιας συ­νερ­γα­σί­ας και της συμ­με­το­χής μου στην ορ­χή­στρα «Κα­νών» της Αρ­χιε­πι­σκο­πής Α­θη­νών ήρ­θα σε ε­πα­φή με την παρα­δο­σια­κή μου­σι­κή.

Σε έ­χει ε­πη­ρε­ά­σει η αρ­μενι­κή μου­σι­κή;

Οι προ­τε­ραιό­τη­τές μου προ­κύ­πτουν συ­νή­θως μέ­σα α­πό τις συ­νερ­γα­σί­ες και τις δου­λεί­ες που κά­νω. Δεν έ­χει τύ­χει μέ­χρι τώ­ρα να α­σχο­λη­θώ με την αρ­με­νική μου­σι­κή. Με έ­χει αγ­γί­ξει αρ­κε­τά αλ­λά δεν έ­χουν βρε­θεί α­κό­μα οι άν­θρω­ποι και το α­ντί­στοι­χο πλαί­σιο για να εκ­φρα­στώ με αυ­τό. Εί­χα α­γο­ρά­σει έ­να ντουντούκ και το τε­λευ­ταί­ο διά­στη­μα μου δό­θη­κε η α­φορ­μή να α­σχο­λη­θώ με αυ­τό.

Γρά­φεις δι­κή σου μου­σι­κή και τι εί­δους;

Γρά­φω συ­νε­χώς μου­σι­κή, δεν μπο­ρώ να χα­ρα­κτη­ρί­σω το στυλ, κά­ποιες ι­δέ­ες είναι στο­χευ­μέ­νες και άλ­λες αρ­κε­τά ε­λεύ­θε­ρες. Τε­λευ­ταί­α, μου α­ρέ­σει να α­σχο­λού­μαι με την αλ­λη­λε­πί­δρα­ση με­τα­ξύ λί­γων ορ­γά­νων. Με­ρι­κές ι­δέ­ες δεν δουλεύ­ο­νται πο­τέ και ξε­χνιού­νται, άλ­λες τις δου­λεύ­ω μέ­σω προ­γραμ­μά­των για να μπο­ρέ­σω να τις μοι­ρα­στώ και να κρα­τή­σω έ­να αρ­χεί­ο και άλ­λες μέ­σω συ­νερ­γα­σί­ας παίρ­νουν το δρό­μο τους.

Στην Ελ­λά­δα της κρί­σης βλέ­πεις ό­τι η μου­σι­κή μπο­ρεί να σε κα­λύ­ψει σε ε­παγγελ­μα­τι­κό ε­πί­πε­δο;

Το κομ­μά­τι της δι­δα­σκα­λί­ας αλ­λά και των ζω­ντα­νών εμ­φα­νί­σε­ων δεν εί­ναι στα­θε­ρό και εύ­κο­λο. Υ­πάρ­χουν κά­ποιοι πε­ρί­ο­δοι με­γά­λης κι­νη­τι­κό­τη­τας με πολλές συ­νερ­γα­σί­ες αλ­λά η ε­πι­βί­ω­ση μό­νο α­πό αυ­τό εί­ναι δύ­σκο­λη. Ε­πί­σης η κρί­ση έ­χει ε­πη­ρε­ά­σει τους μι­σθούς κυ­ρί­ως στις ζω­ντα­νές εμ­φα­νί­σεις.

Ποια εί­ναι τα μελ­λο­ντι­κά σου σχέ­δια;

Αυ­τή τη στιγ­μή βρί­σκο­μαι στο ξε­κί­νη­μα μιας συ­νερ­γα­σί­ας με δύ­ο ο­νό­μα­τα της ελ­λη­νι­κής σκη­νής, την «Σου­γκα­σπάνκ»-Γε­ωρ­γί­α Κα­λαφά­τη α­πό το χώ­ρο της «σό­ουλ» και τον Αν­δρέ­α Μαν­θό­που­λο α­πό το χώ­ρο του έ­ντεχνου ή­χου και πε­ρι­μέ­νω να δω πως θα ε­ξε­λι­χθεί. Σκο­πεύ­ω να συ­νε­χί­σω τη με­λέτη πά­νω στη μου­σι­κή, τον αυ­το­σχε­δια­σμό, να α­σχο­λού­μαι με προ­σω­πι­κές μου δη­μιουρ­γί­ες και να συ­νερ­γά­ζο­μαι με άλ­λους μου­σι­κούς.

Tweet

Share