|
Άνι Ντεοκμετζιάν
Νοέμβριος 2017- Ιανουάριος 2018, τεύχος 95
Ο Ουσίκ Χανικιάν δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο μέχρι να γίνει φοιτητής. Θυμάται μικρός στο νηπιαγωγείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού της Νίκαιας να του αρέσει να παίρνει μέρος στα θεατρικά, αλλά το μικρόβιο του ηθοποιού μπήκε μέσα του κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν πήρε μέρος σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Η αρχή έγινε το 2009, τη χρονιά που έδωσε εξετάσεις για το Εθνικό. Δύο χρόνια μετά δίνει εξετάσεις για το Υπουργείο Πολιτισμού στο Ωδείο Αθηνών, σπουδάζοντας για 3 χρόνια υποκριτική, χορό, κίνηση, τραγούδι, ορθοφωνία, ιστορία θεάτρου και ξιφασκία. Έτσι, πήρε τα εφόδια για τη μετέπειτα πορεία του στο θέατρο.
Την περίοδο 2014 - 2015 παίρνει μέρος στις παραστάσεις «Λουλού» του Φρανκ Βέντεκιτ σε σκηνοθεσία Ιωάννη Παπλωματά, στη χοροθεατρική παράσταση «Καληνύχτα» της Μαρίας Σκαφτούρας σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπουζάνη, στην παιδική παράσταση της Νέλλης Πουλοπούλου «Τα παραμύθια το έσκασαν» και στην παράσταση «Έγκλημα στο Καφέ-Νουάρ» σε σκηνοθεσία Λιλής Μελεμέ. Η τελευταία ξαναπαίζεται αυτόν το χρόνο στο θέατρο Άλφα, κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Αυτό που τον τράβηξε, όπως λέει, στην ηθοποιία είναι η έκφραση επί σκηνής. «Είσαι συνέχεια ένας διαφορετικός χαρακτήρας, διαφορετικός άνθρωπος, και βλέπεις τη ζωή όπως θα τη βίωναν οι ίδιοι. Σου δίνει επαγρύπνηση, χτίζεις από την αρχή το χαρακτήρα πάνω σου και τον φοράς και γίνεσαι ένα με το ρόλο, αυτή είναι η ομορφιά του θεάτρου. Επίσης, μπορείς να αλλάξεις τη ζωή κάποιου, να του προξενήσεις συναισθήματα, μνήμες, ερεθίσματα, να τον κάνεις να ζει και να ταυτίζεται με κάτι που δεν είναι. Το θέατρο είναι ζόρικη δουλειά και η δυσκολία έγκειται στο να είσαι ο ρόλος. Τα λόγια μαθαίνονται, αλλά το να νιώσεις την ιστορία του ανθρώπου που αφηγείσαι και να την αποδώσεις, να την αφηγηθείς αληθινά προς το κοινό, εκεί είναι η δυσκολία».
Το 2015 παίρνει μέρος στον ΡΗΣΟ του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015, το οποίο διαδραματίστηκε στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου. Συνεχίζει παίζοντας στην παράσταση «Γλάρος» του Ιωνάθαν Λίβινγκστον σε σκηνοθεσία Πάρη Μέξη, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, η οποία παρουσιάστηκε και σε ιδρύματα, σχολεία, στη φυλακή της Χίου και σε κοινό που αδυνατούσε, λόγω υγείας ή οικονομικών δυσχεριών να παρακολουθήσει θέατρο. Όπως ο ίδιος λέει, «βγάζει τους ανθρώπους που παρακολουθούν από τη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν, κάνοντάς τους να έχουν άμεση αλληλεπίδραση με τους ηθοποιούς». Επίσης, έχει κάνει δύο συνεργασίες με τον Δημήτρη Λάλο, στη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» του Καμπανέλλη το 2015 και στην «Αρρώστια της νιότης» του Φέρντιναντ Μπρούκνερ το 2016-2017. Όπως αναφέρει, η συνεργασία μαζί του ήταν σταθμός για την πορεία του ως ηθοποιός, καθώς έμαθε πολλά από εκείνον.
Φέτος τον Σεπτέμβρη συμμετείχε στην παράσταση «Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν», της Χριστίνας Αλεξανιάν, τραγουδώντας στο τέλος ένα αρμενικό τραγούδι. Αυτή η παράσταση είχε ιδιαίτερη σημασία για τον Ουσίκ, καθώς είναι ο δισέγγονος της Ανζέλ Κουρτιάν. Όπως αναφέρει, «η Χριστίνα Αλεξανιάν και ο Χάικ Γιαζιτζιάν παρουσίασαν μια εξαιρετική παράσταση, αγγίζοντας όλο τον κόσμο. Η Χριστίνα έχτιζε και ο Χάικ σου έβγαζε όλο το συναίσθημα. Εκφράζει τη φρίκη της Γενοκτονίας μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, το οποίο σε κάνει να εμπλέκεσαι ακόμα περισσότερο στην ιστορία. Ήταν πολύ δυνατή παράσταση». Τον συγκίνησε βλέποντας αυτά που περιέγραφε γραπτά η προγιαγιά του να παίρνουν σάρκα και οστά.
Το όνομά του σημαίνει μικρή ελπίδα, και έτσι βλέπει και τα πράγματα γύρω του. Είναι πολύ περήφανος για το όνομα και την καταγωγή του, και έχει στόχο κάποια στιγμή να ταξιδέψει στην Αρμενία και να καταφέρει να αποκτήσει και πάλι μεγαλύτερη επαφή με την αρμενική γλώσσα, όπως τότε στο αρμενικό σχολείο «Ζαβαριάν».
Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θανάση Τριαρίδη λέει χαρακτηριστικά: «Θέλω να πάω να δω τη ρίζα που μας κρατάει ζωντανούς».
Ως προς το πώς βλέπει τα πράγματα για τους νέους στο θέατρο, ο Χανικιάν πιστεύει ότι αν κάποιου του αρέσει να ρισκάρει και αν μπορεί να ζει με τα λίγα οικονομικά που προσφέρει το θέατρο, τότε αξίζει η προσπάθεια, γιατί σίγουρα θα τον ανταμείψουν η μεγάλη ικανοποίηση και τα ανεξάντλητα ερεθίσματα που συνεχώς θα λαμβάνει.
Παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει αυτή την περίοδο:
«Νεφέλες» της Τζωρτζίνας Κακουδάκη, εφηβική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, για συγκεκριμένες ώρες και μέρες,
«ZYKLON ή ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ» του Θανάση Τριαρίδη, στο Φάουστ, από 15 Ιανουαρίου.
|
