Εκτύπωση E-mail

kaspar

Κασπάρ Καραμπετιάν

Πρόεδρος της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ευρώπης

Ταλίν Μαρντικιάν

Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2015, τεύχος 87

Ποιες είναι οι δράσεις της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ευρώπης και ποια τα σχέδιά σας για την επόμενη χρονιά;

Οι εργασίες του γραφείου αφορούν σε ό,τι έχει σχέση με το λαό μας. Όπως είναι η Γενοκτονία και η αναγνώρισή της, οι αποζημιώσεις, το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ), ο αρμενικός πληθυσμός που ζει στο Τσαβάχκ στη Νότια Γεωργία, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αρμενισμός στη διασπορά. Για παράδειγμα στη Συρία ή στο Ιράκ πριν μερικά χρόνια, τα θέματα των Αρμενίων της Ευρώπης και βεβαίως, η προσέγγιση της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ευρώπη και η προσπάθειά της να επιτύχει μεταρρυθμίσεις τέτοιες, που να ανταποκρίνονται στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτές είναι, σε γενικές γραμμές, οι δραστηριότητές μας.

Όσον αφορά στα σχέδια για την επόμενη χρονιά, συνήθως δεν ανακοινώνουμε αυτά που σκοπεύουμε να κάνουμε, για ευνόητους λόγους. Έχουμε ένα πρόγραμμα για το 2016 κι αυτό που μπορώ να πω, επειδή έχει ήδη ανακοινωθεί, είναι ότι από τις 22 έως τις 25 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιήσουμε, σε χώρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Έκθεση Φωτογραφίας του Σαμβέλ Γκαραμπετιάν με τίτλο «Γενοκτονία μετά την Γενοκτονία». Την ίδια περίοδο θα έχουμε και ένα ολοήμερο συνέδριο με θέμα την Γενοκτονία και τις αποζημιώσεις, στο οποίο θα συμμετάσχουν ιστορικοί και ειδικοί στο θέμα των αποζημιώσεων. Από εκεί και πέρα,και για τον Απρίλιο έχουμε προγραμματίσει κάποιες εκδηλώσεις.

Σίγουρα θα υπάρξουν επισκέψεις ομάδων ευρωβουλευτών στην Αρμενία και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπως επίσης και επισκέψεις ομάδων βουλευτών και άλλων πολιτικών από χώρες στις οποίες έχουμε εθνικές επιτροπές.

Σχετικά με την υπόθεση του τούρκου πολιτικού Ντογού Περιντσέκ, τον Οκτώβριο βγήκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου∙ σύμφωνα με αυτή, η Ελβετία παραβίασε το δικαίωμα ελευθερίας λόγου του Περιντσέκ, επιβάλλοντάς του ποινή για άρνηση της Γενοκτονίας. Η αθώωση του Περιντσέκ θεωρείται ήττα για το Αρμενικό Ζήτημα;

Ούτε ήττα είναι, ούτε θρίαμβος, όπως είπαν κάποιοι κύκλοι στην Αρμενία. Κέρδισε ο Περιντσέκ και κέρδισε την υπόθεσή του κατά της Ελβετίας. Η υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο δεν είχε σχέση με την Γενοκτονία. Η Ελβετία δεν απευθύνθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο για να αποφανθεί εάν σωστά κρίθηκε ως Γενοκτονία και δικαίως τιμωρήθηκε ο Περιντσέκ∙ η Ελβετία έψαχνε να βρει που ήταν το λάθος της νομοθεσίας της. Και η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν ακριβώς πάνω στο θέμα της νομοθεσίας της Ελβετίας, η οποία δεν είχε προβλέψει κάποιες επιπλέον ρήτρες που χρειάζονταν, για να υποστηρίξει ότι δεν πρόκειται για κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου. Ήταν πολύ γενικός ο νόμος της Ελβετίας και, σύμφωνα και με το Πρωτοβάθμιο, αλλά και με το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, είχε κενά. Μέσα σε έξι μήνες, η Ελβετία πρέπει είτε να τροποποιήσει το νόμο, ώστε να μην έχει κενά και δημιουργούνται προβλήματα, είτε να τον καταργήσει. Αυτή η απόφαση βασίστηκε στο Άρθρο 10 του καταστατικού του Δικαστηρίου.

Υπάρχουν, όμως, δύο σημαντικά σημεία που είναι, θα λέγαμε, ευνοϊκά για εμάς. Καταρχάς, το Πρωτόδικο Δικαστήριο είχε πει ότι δεν είναι Γενοκτονία, γιατί δεν έχει ολική αναγνώριση. Πάνω σε αυτό, το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο είπε ότι δεν ήταν αρμοδιότητα του Πρωτόδικου να ασχοληθεί με αυτό το θέμα και να πάρει μια τέτοιου είδους απόφαση, οπότε αυτή ουσιαστικά θεωρείται ως μη υπάρχουσα. Και επ’ευκαιρίας, να πω ότι αξίζει να διαβάσει κανείς την πρόταση των δύο δικαστών από το Μαυροβούνιο και την Πορτογαλία, οι οποίοι μειοψήφισαν στο πρώτο δικαστήριο∙αυτοί έχουν κάνει ένα μνημειώδες έργο, στοιχειοθετώντας, και ιστορικά και νομικά, ότι ήταν Γενοκτονία. Εμείς τώρα προσπαθούμε να πάρουμε την άδεια να το εκδώσουμε κι έχουμε ήδη απευθυνθεί και στο Δικαστήριο, και στους ίδιους.

Το δεύτερο σημείο είναι ότι, βασιζόμενοι στο Άρθρο 8 του ίδιου Δικαστηρίου, λένε ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμαυρώσει την αξιοπρέπεια και την ιστορική μνήμη του αρμενικού λαού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να ανοίξει την πόρτα και σε άλλες χώρες, προκειμένου να πάρουν αποφάσεις, προσέχοντας, ωστόσο, να δημιουργήσουν έναν σωστό νόμο που να μην μπορεί να αμφισβητηθεί. Εμείς έχουμε την πεποίθηση ότι ο νόμος της Ελλάδας είναι πολύ αυστηρός και γι’αυτόν το λόγο δεν έρχονται εδώ να κάνουν τέτοιου είδους δηλώσεις. Είναι ένας νόμος πολύ ξεκάθαρος, που δεν χωράει γενικότητες∙ αναφέρει ότι όποιος σκοπίμως αρνηθεί την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, των Αρμενίων και της Μικράς Ασίας, διαπράττει αδίκημα, παρανομώντας εναντίον του ελληνικού κράτους.

Με την αθώωση του Περιντσέκ, ουσιαστικά η μόνη ηττημένη είναι η Τουρκία. Διότι ο Περιντσέκ κέρδισε ως άτομο το δικαίωμά του να μιλήσει ελεύθερα στην Ελβετία, αλλά το ζητούμενο για την Τουρκία δεν ήταν αυτή καθαυτή η αθώωση του Περιντσέκ, αλλά η έκδοση της απόφασης ότι δεν επρόκειτο για Γενοκτονία. Έτσι, η ετυμηγορία του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου, που ακυρώνει την πρωτόδικη περί Γενοκτονίας, δεν τους ευνοεί καθόλου.

Στις πρόσφατες εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2015 στην Τουρκία συμμετείχατε, μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ευρώπης, ως παρατηρητές της εκλογικής διαδικασίας. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;

Είναι η τρίτη φορά που πήγαμε σε εκλογές της Τουρκίας ως παρατηρητές. Η πρώτη φορά ήταν τον Μάρτιο του 2014, που πήγαμε για τις δημοτικές εκλογές στην πόλη Βαν, όπου είδαμε σημεία και τέρατα. Μέχρι εκείνες τις εκλογές,τους περισσότερους δήμους τους είχε το AKP, το κόμμα του Ερντογάν. Ο στόχος και των δύο κομμάτων του AKP και του PDP (των Κούρδων), ήταν να κερδίσουν και τους 14 δήμους που υπήρχαν στο νομό του Βαν. Τελικά, οι Κούρδοι κέρδισαν τους 12 δήμους, και έναν από τους υπολοιπόμενους δύο τον έχασαν με μόλις 7 ψήφους διαφορά. Σε εκείνον το δήμο συγκεκριμένα, το είδαμε και με τα μάτια μας∙ φωτογραφίσαμε αστυφύλακα με έτοιμα σταυρωμένα ψηφοδέλτια του AKP, ο οποίος μάλιστα έβλεπε ότι τον φωτογραφίζουμε, αλλά δεν τον ενδιέφερε. Και με τέτοια ψηφοδέλτια κέρδισε το AKP τον δήμο.

Η δεύτερη φορά που πήγαμε σε εκλογές της Τουρκίας ως παρατηρητές ήταν οι εκλογές του περασμένου Ιουνίου. Τότε, ο Ερντογάν δεν περίμενε ότι θα περάσει το HDP, ένα προοδευτικό κόμμα στο οποίο συμμετέχουν εκτός από μειονότητες και προοδευτικοί Τούρκοι, που σημαίνει ότι δεν πρόκειται πλέον για ένα καθαρά κουρδικό κόμμα. Παρόλα αυτά, τουλάχιστον στην Κωνσταντινούπολη που ήμασταν εμείς, δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα θέματα. Βέβαια, πριν από τις εκλογές είχαν γίνει αρκετά∙ είχε κυκλοφορήσει κιόλας ότι ήρθε ο Ντεμιρτάς (πρόεδρος του HDP) στην Ευρώπη και έκανε συνεννοήσεις με την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ευρώπης. Μάλιστα, ο Νταβούτογλου έδειχνε την ανακοίνωση που βγάλαμε εμείς υποστηρίζοντας το HDP και διακήρυσσε «Ορίστε, έχουμε και το ντοκουμέντο!». Κατά σύμπτωση, την ημέρα που βγάλαμε την ανακοίνωση, ο Ντεμιρτάς ήταν όντως στην Ευρώπη, αλλά εμείς ουδέποτε είχαμε κάποια συνάντηση ή συνεννόηση μαζί του∙ απλά είχαμε αποφασίσει να βγάλουμε την ανακοίνωση υποστήριξης του κόμματος. Η πρόσκλησή μας για τις εκλογές έγινε μετά, δηλαδή δεν είχε προηγηθεί καμία συζήτηση με το HDP.

Ύστερα, ειπώθηκε από τους Τούρκους ότι αυτό είναι ένα καλυμμένο αρμενικό κόμμα, ότι είναι ουσιαστικά το αρμενικό κόμμα Τασνάκ. Έγιναν και πολλά περιστατικά, ιδιαίτερα στην περιοχή Εσενιούρτ της Κωνσταντινούπολης, όπου καίγανε σπίτια και μαγαζιά. Αλλά όλα αυτά έγιναν πριν τις εκλογές. Την ημέρα των εκλογών δε συναντήσαμε κάτι το σημαντικό. Ούτε μας δυσκόλεψαν το έργο, ούτε κανείς μας ανέκρινε. Αυτό που δηλώσαμε έπειτα εμείς στην αναφορά μας στα διάφορα όργανα, είναι τα γεγονότα που έγιναν πριν, και συγκεκριμένα αυτά που είχαμε δει και είχαμε ντοκουμέντα, όχι αυτά που απλά είχαμε ακούσει ότι έγιναν.

Στις τελευταίες εκλογές έγιναν πάλι πολλά. Πριν από τις εκλογές, είχαμε τις βομβιστικές επιθέσεις στην Άγκυρα και στο Σουρούτς. Παράλληλα, έκλειναν εκλογικά κέντρα σε περιοχές που πλειοψηφούν οι Κούρδοι, και για να ψηφίσει κάποιος έπρεπε να ταξιδέψει 70 χλμ. Την ημέρα των εκλογών, εμείς είχαμε χωριστεί σε 2 ομάδες. Στην ομάδα που συμμετείχα εγώ, είχαμε μικροεπεισόδια ανάμεσα σε εκπροσώπους του AKP, αλλά δεν είχαμε παρέμβαση της αστυνομίας. Λογοφέρανε εκπρόσωποι του HDP και του AKP για το αν θα μπούμε μέσα. Αλλά αυτό που έγινε θέμα στη δική μας περιοχή, στην 3η περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης, όπου εκλέγεται και ο Αρμένιος Γκάρο Παϊλάν, ήταν ότι σε ένα σχολείο με πλειοψηφία Κούρδων έστειλαν τεθωρακισμένα, δήθεν για ασφάλεια, κι άρχισαν να διαλύουν τον κόσμο. Αυτό ήταν μια ψυχολογική πίεση στον κόσμο, για να μην πάει να ψηφίσει. Η άλλη ομάδα μας, όμως, που πήγε στο Εσενιούρτ, είχε προβλήματα με την αστυνομία. Σε δύο περιπτώσεις η αστυνομία τους σταμάτησε, πήρε τα διαβατήριά τους και τους έλεγε ότι είναι Αρμένιοι και δεν έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται εκεί. Τους ασκήθηκε μεγάλη πίεση και δεν τους άφηναν να μπουν στα εκλογικά κέντρα. Όπου πήγαιναν, έκλειναν τις πόρτες και δεν άφηναν τον κόσμο να μπει μέσα όσο οι δικοί μας ήταν εκεί. Γενικά, υπήρχε μια πολύ στενή παρακολούθηση.

Η εκτίμησή μας είναι ότι τον Ιούνιο δεν έγιναν αυτά, διότι δεν περίμεναν ότι το HDP θα μπορούσε να πιάσει το 10%, δηλαδή περίπου 5.000.000 ψήφους. Όταν είδαν ότι τελικά, στις εκλογές του Ιουνίου,το HDP έπιασε 13,1%, έπρεπε πάσει θυσία να μην πέσει το AKP. Γιατί ο μόνος τρόπος να πάρει ο Ερντογάν 400 έδρες ήταν να μην περάσουν εκείνοι, δηλαδή οι 59 έδρες του HDP να πάνε στο κόμμα του Ερντογάν. Το AKP έχει 317 έδρες, αν έπαιρνε κι αυτές τις 59, θα έφτανε τις 376, ενώ σε μια ενδεχόμενη συνεργασία με το κόμμα MHP (το τουρκικό ακροδεξιό πολιτικό κόμμα), που έχει 40 έδρες, θα ξεπερνούσε τις 400. Παρόλα αυτά, το HDP έπιασε 10,7% και το σχέδιο του Ερντογάν απέτυχε.

Συνολικά, το AKP, στις εκλογές του Νοεμβρίου, έχασε περίπου 1.000.000 ψήφους, από τις οποίες οι 400.000 συνιστούσαν αποχή∙ άρα έπιασε τόπο η προεκλογική τρομοκρατία του AKP. 400.000 ψήφισαν τον Ερντογάν και 100.000 το CHP (ρεπουμπλικανικό κόμμα). Το σύνθημα του Ερντογάν ήταν «Ασφάλεια και Ειρήνη ή Αίμα και Πόλεμος». Κι έτσι, οι πιο συντηρητικοί Κούρδοι φοβήθηκαν και τον ψήφισαν.  Σίγουρα και η δολοφονία του δικηγόρου Ταχίρ Ελτσί συνδέεται με αυτά τα γεγονότα. Οι μεγαλομανείς ιδέες του Νταβούντογλου, που έκαναν και τον Ερντογάν να πιστέψει ότι είναι Σουλτάνος, τους οδήγησαν στο να έχουν αυτήν τη στιγμή ανοιχτά μέτωπα παντού. Η Τουρκία δύσκολα θα ηρεμήσει και θα ξεφύγει από αυτόν τον κυκεώνα στον οποίο έχει μπει.

Πλησιάζοντας στο τέλος του 2015, μπορείτε να μας κάνετε έναν απολογισμό των δράσεων και των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν πανευρωπαϊκά για την εκατονταετηρίδα της Γενοκτονίας των Αρμενίων; Θεωρείτε ότι οι φετινές δραστηριότητες θα δώσουν μια ώθηση για τα επόμενα χρόνια;

Λίγα χρόνια πριν, ο Πρόεδρος της Αρμενίας συγκρότησε την παναρμενική επιτροπή, η οποία, παρόλο που στις αρχές προχωρούσε πολύ αργά, σταδιακά πήρε μπρος. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα καλό πρόγραμμα, το οποίο δεν επηρέασε τις τοπικές επιτροπές, αλλά βοήθησε στο να υπάρχει ένας κεντρικότερος σχεδιασμός. Σίγουρα, το μεγαλύτερο ατού της Τουρκίας για να εξολοθρεύσει τα σχέδιά μας ήταν η ιστορία με την Καλλίπολη. Το σχέδιό της, όμως, απέτυχε. Όχι μόνο δεν πήγε ο κόσμος που υπολόγιζε, αλλά δημιουργήθηκε αμέσως η εντύπωση ότι σκοπός της ήταν να δυσκολέψει την Αρμενία. Ουσιαστικά καλό μας έκανε, γιατί έγινε περισσότερη «διαφήμιση» στο θέμα της Γενοκτονίας.

Όσον αφορά εμάς, αυτά που έγιναν τουλάχιστον στην Ευρώπη, ήταν πάνω από τις προσδοκίες μας. Είχαμε, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αναφορές και αποφάσεις Κοινοβουλίων για την Γενοκτονία, όπως ήταν αυτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 15 Απριλίου. Είχαμε, επίσης, και την απόφαση της Αυστρίας, που ήταν σημαντική καθώς αναφέρεται και η ηθική της ευθύνη, αφού τότε η Αυστροουγγαρία ήταν σύμμαχος της Τουρκίας.

Είχαμε την απόφαση του Λουξεμβούργου, τη δήλωση του Προέδρου Γκάουκ της Γερμανίας στην αρμενική εκκλησία, τις αποφάσεις Βελγίου, Ολλανδίας και άλλων κρατών. Και, φυσικά, δεν ξεχνάμε τη δήλωση του Πάπα. Είχαμε εκατοντάδες άρθρα σχετικά με την Γενοκτονία στον Τύπο, και γενικά, όλον το χρόνο, το θέμα της Γενοκτονίας ήταν στο προσκήνιο της Ευρώπης. Σημαντικό ήταν και το 2oGlobal Forum,που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο στο Ερεβάν και συγκέντρωσε την αφρόκρεμα των επιστημόνων που ασχολούνται με την Γενοκτονία.

Εάν υπολογίσουμε όλα αυτά, μπορούμε να θεωρήσουμε το 2015 μια αφετηρία για τα επόμενα χρόνια.

Όταν αναφερόμαστε στις αποζημιώσεις και όταν συζητάμε για άρση των συνεπειών της Γενοκτονίας, τι ακριβώς εννοούμε;

Πρέπει να κατανοήσουμε κάποια πράγματα. Η Τουρκία γιατί δεν παραδέχεται την Γενοκτονία; Εμείς γιατί δε δεχόμαστε τον όρο «Μετζ Γιεγέρν» (Μεγάλη Καταστροφή), που είπε ο Ομπάμα; Κι εμείς μέχρι το 1965 έτσι το αποκαλούσαμε. Αλλά το «Μετζ Γιεγέρν» είναι η περιγραφή του γεγονότος. Η γενοκτονία είναι ποινικό αδίκημα το οποίο δεν παραγράφεται, σε αντίθεση με το «Μετζ Γιεγέρν» που δεν έχει καμία συνέπεια για την Τουρκία. Οπότε, εάν η Τουρκία μιλήσει για Γενοκτονία των Αρμενίων, θα πρέπει αυτομάτως να υποστεί και τις συνέπειες.  Συνέπειες και σε ατομικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Ατομικά, δεν υπάρχει αρμενική οικογένεια που να μην έχασε κάτι τότε, είτε μιλάμε για ζωές είτε για περιουσίες, κι υπάρχουν διάφοροι τρόποι να διεκδικήσει κάποιος τα δικαιώματά του.

Σε εθνικό επίπεδο, καταρχάς, υπάρχουν θρησκευτικές και κοινοτικές περιουσίες, οι οποίες είτε καταστράφηκαν είτε αλλοτριώθηκαν, όπως για παράδειγμα το Βαρακαβάνκ στο Βαν, ένα από τα πιο ιστορικά μοναστήρια. Αυτό σήμερα το έχει Τούρκος ιδιώτης και η τοπική δημοτική ηγεσία ψάχνει τρόπους να το επαναφέρει στο Πατριαρχείο, για να μπορέσει να το αναστηλώσει. Κανείς δεν ξέρει πως, αλλά αυτό το μοναστήρι με κάποιον τρόπο κατέληξε στα χέρια ιδιώτη Τούρκου.

Ωστόσο, το σημαντικότερο επιχείρημά μας είναι ότι βιαίως σταμάτησε η δημογραφική εξέλιξη του αρμενικού λαού και βιαίως έχασαν τα εδάφη τους και εκπατρίστηκαν. Το μόνο νομικό έγγραφο που υπάρχει και βασιζόμαστε σ’αυτό είναι η Συνθήκη των Σεβρών. Και μπορούμε να στηριχθούμε σ’αυτό, αφού η Συνθήκη της Λωζάνης δεν αναφέρει ότι θεωρεί άκυρη τη Συνθήκη των Σεβρών. Επίσης, ισχύει για μας κι ο χάρτης του Ουίλσον με τα σύνορα της Αρμενίας.

Σχετικά με το ζήτημα του Αρτσάχ, ως που μπορούν οι Αρμένιοι να κάνουν υποχωρήσεις;

Στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα να ζητάει αυτά που ζητάει. Το Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν ήταν ποτέ μέρος του Αζερμπαϊτζάν∙ έγινε με πράξη του Ανωτάτου Σοβιέτ και του Στάλιν το 1923. Υπάρχει ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 1999, πέντε χρόνια μετά την εκεχειρία, που λέει ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν το ίδιο νόμιμη, όσο και των άλλων κρατών της Σοβιετικής Ένωσης. Έχουν γίνει δύο δημοψηφίσματα, και στα δύο ο λαός του Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει επιλέξει να παραμείνει ανεξάρτητο κράτος και να μην επιστρέψει στο Αζερμπαϊτζάν.

Οι συζητήσεις σήμερα είναι στα πλαίσια της ομάδας του Μινσκ, και το χειρίζονται οι τρεις προεδρεύουσες χώρες, η Γαλλία, η Ρωσία και οι Η.Π.Α.. Για την αρμενική πλευρά, αυτό είναι το μόνο αποδεκτό πλαίσιο. Από εκεί και πέρα, όσα λέει η Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ευρώπης περισσότερο δυσκολεύουν την πρόοδο των συνομιλιών, παρά τη βοηθούν. Κι αυτό ακριβώς είπαν και οι τρεις προεδρεύουσες χώρες, καλώντας την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης να μην παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες.

Εμείς λέμε ότι τα σημερινά σύνορα του Ναγκόρνο Καραμπάχ αποτελούν και τα σύνορα του κράτους. Είναι απαράβατος όρος για εμάς ότι δε θα υπάρξει καμία υποχώρηση και δε θα καταλήξουμε  σε καμία απόφαση, εάν δεν γίνει σεβαστό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του λαού του Ναγκόρνο Καραμπάχ.  Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες.

Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 28 επισκέπτες συνδεδεμένους