Δρ. Ελένη Θεοχάρους Εκτύπωση E-mail

Οι περισσότεροι αναγνώστες μας γνωρίζουν την πολυσχιδή προσωπικότητα της Δρ. Ελένης Θεοχάρους, την επιστημονική, ανθρωπιστική, πολιτική και λογοτεχνική της δράση. Με σπουδές Ιατρικής και Φιλολογίας και ειδίκευση στην παιδοχειρουργική, αφιέρωσε τη ζωή της στο παιδί, τον άνθρωπο, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι η ιδρυτής και επίτιμη πρόεδρος της Διεθνούς Ανθρωπιστικής Οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», με την οποία πήρε μέρος σε πάμπολλες αποστολές άμεσης ιατρικής παρέμβασης σε εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη, σε 25 χώρες, από τη Σρι Λάνκα μέχρι το Αφγανιστάν κι από το Κοσσυφοπέδιο μέχρι τη Ζιμπάμπουε. Οργάνωσε και συμμετείχε σε 19 αποστολές στην Αρμενία και στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και μετά. Μέσα σε συνθήκες πολέμου, και με πρωτόγονα μέσα, πραγματοποίησε εκατοντάδες επεμβάσεις σε θύματα πολέμου -κυρίως παιδιά- αλλά και σε στρατιώτες, αμάχους και αιχμαλώτους. Εργάστηκε στο κατεστραμμένο από τον πόλεμο παιδιατρικό νοσοκομείο του Στεπανακέρτ, πολλές φορές κάτω από συνεχή κανονιοβολισμό. Επεμβάσεις σε δεκάδες παιδιά πραγματοποίησε και στο Παιδιατρικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Γερεβάν. Μαχητική και στην πολιτική της δράση, ως βουλευτής και ευρωβουλευτής, αγωνίζεται όχι μόνο για τα δίκαια της πατρίδας της, της Κύπρου, αλλά υπέρ όλων των αδικημένων.
Για τις υπηρεσίες της στον αρμενικό λαό τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο τιμής του Ναγκόρνο Καραμπάχ, την Ανωτάτη Διάκριση με χρυσό μετάλλιο του Εθνικού Πανεπιστημίου του Γερεβάν και με το χρυσό μετάλλιο τιμής του Αρμενικού Κοινοβουλίου.
Το 2015 είχαμε φιλοξενήσει και πάλι στις σελίδες του περιοδικού μας συνέντευξη της Ελένης Θεοχάρους, στην οποία είχαμε επικεντρωθεί στα θέματα της 100ετιας της Γενοκτονίας. Κάθε φορά που τη συναντάμε, μας εκπλήσσει με τον διαυγή και στοχευμένο λόγο της· χωρίς υπεκφυγές και ωραιοποιήσεις, τοποθετείται στα ζητήματα με απόλυτη ειλικρίνεια.

theorahous 102 1

Στον Μάικ Τσιλιγκιριάν
Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2019, τεύχος 102


Έχετε αγωνιστεί σκληρά, για πολλά χρόνια, για τον λαό του Αρτσάχ με το ανθρωπιστικό σας έργο, το οποίο επιτελέσατε στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, καθώς και με τη συμμετοχή σας στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο. Πώς βλέπετε την πορεία και την εξέλιξη της χώρας; Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα συναισθήματά σας όταν επισκέπτεστε το Αρτσάχ;

Η φυσιολογική εξέλιξη για μένα είναι η ένωση του Αρτσάχ με την Αρμενία, που εκφράζει και τη βούληση του λαού. Αν υπήρχε ένα παγκόσμιο δικαιϊκό σύστημα που να εφάρμοζε την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, θα είχαμε επιτύχει την ένωση εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ακριβώς όπως θα είχε συμβεί και στην Κύπρο τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’30 ή του ’50, που έγινε και το ενωτικό δημοψήφισμα.
Οπωσδήποτε το κράτος του Αρτσάχ, παρόλο που δεν είναι αναγνωρισμένο, αρχίζει να αναπτύσσει την οικονομία του, να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού, την ποιότητα ζωής. Βλέπουμε σημαντικά βήματα στον τομέα της επιστήμης, των πανεπιστημίων, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μεγάλη βελτίωση στις συγκοινωνίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν πολλά στην κτηνοτροφία, στην παραγωγή, στα ορυχεία. Όλα αυτά μας χαροποιούν. Βεβαίως, δεν παύει η χώρα να ζει στη σκιά των απειλών του πολέμου από έναν λαό αδίσταχτο, απολίτιστο, βάρβαρο, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω αυτές τις εκφράσεις, αλλά αυτή είναι η συμπεριφορά των Αζέρων απέναντι στον λαό της Αρμενίας. Δεν υπάρχει πιθανότητα αναγνώρισης του κράτους του Αρτσάχ ως ανεξάρτητου κράτους. Και αυτό φαίνεται από την προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν καθώς και τις άλλες ανίερες μεθόδους που χρησιμοποιεί, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι εξαγοράζει συνειδήσεις δίνοντας τεράστια κονδύλια προς αυτόν τον σκοπό ή η απειλητική συμπεριφορά που επιδεικνύει προς κάθε ξένο που επισκέπτεται το Αρτσάχ. Άλλους θα τους κηρύξει «περσόνα νον γκράτα», σε άλλους θα εκδώσει εντάλματα σύλληψης. Εγώ έχω δύο εντάλματα σύλληψης, τα οποία ανανεώνονται κάθε φορά που πηγαίνω. Όλα αυτά δείχνουν ότι προσπαθεί πάση θυσία να παρεμποδίσει την αναγνώριση του Αρτσάχ από τη διεθνή κοινότητα.
Δεν νομίζω ότι μας δίνεται η δυνατότητα να ελπίζουμε ότι, είτε στα πλαίσια της πρωτοβουλίας του Μινσκ είτε γιατί κάποιοι άνθρωποι ξαφνικά θα θυμηθούν το διεθνές δίκαιο, θα γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει να υπάρξει όσο το δυνατόν γρηγορότερα μια -επιτρέψτε μου τον όρο- «πραξικοπηματική» ένωση του Αρτσάχ με την Αρμενία. Έτσι, εκείνη θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής. Η Αρμενία είναι μια μεγάλη χώρα, όχι σε έκταση αλλά σε ιστορία, σε πληθυσμό, σε πολιτισμό, και πιστεύω ότι μια τέτοια κίνηση θα βοηθήσει πάρα πολύ προς αυτήν την κατεύθυνση.

Πολλές φορές, σε αναφορές και συζητήσεις, σχετίζεται το ζήτημα του Αρτσάχ με αυτό της Κύπρου. Ως δηλαδή μια αποσχιστική προσπάθεια, που εάν ολοκληρωθεί, θα είναι δυσάρεστη εξέλιξη για το Κυπριακό. Εσείς πώς προσεγγίζετε αυτήν την άποψη;

Δεν συσχετίζω εγώ την κατεχόμενη Κύπρο, διάφοροι άλλοι ανόητοι, ανιστόρητοι, αγράμματοι και απαίδευτοι ταυτίζουν την περίπτωση της κατεχόμενης Κύπρου με την περίπτωση του Αρτσάχ. Ούτε ιστορία γνωρίζουν, ούτε γεωγραφία, ούτε πολιτισμό έχουν, για να μην σκεφτώ τίποτα άλλο χειρότερο. Τους έχουμε εξηγήσει χιλιάδες φορές.
Είναι απλούστερο να καθίσει κανείς και να ακούσει και τις δύο εκδοχές, όχι μόνο την αρμενική αλλά και την αζερική, για να διαπιστώσει ότι το Αρτσάχ ήταν μια πανάρχαια αρμενική επαρχία εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Αναφέρεται και στον Στράβωνα και σε άλλους αρχαίους συγγραφείς, όπως τον Πλήνιο, ως αρμενική επαρχία. Πρόκειται για μια αυθαίρετη απόφαση του 1922 του Σοβιέτ των νοτίων επαρχιών, που πάρθηκε μέσα σε συνθήκες δικτατορίας, προκειμένου να δημιουργηθεί το τεχνητό κράτος του Αζερμπαϊτζάν παίρνοντας από την Αρμενία το Ναχιτσεβάν, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και το Σαχουμιάν. Αυτή είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αυτό είναι απόσχιση εδαφών από την Αρμενία. Όσον αφορά την Κύπρο, έγινε ακριβώς το ίδιο. Μια τουρκική εισβολή θηριώδης, με εγκλήματα πολέμου, με δολοφονίες, με βιασμούς και με εκτελέσεις εν ψυχρώ αθώων πολιτών, η κατάκτηση ενός κομματιού της Κύπρου και το εθνικό ξεκαθάρισμα. Όλοι οι Έλληνες εκδιώχθηκαν, αντικαταστάθηκαν από εποίκους Τούρκους που έφεραν από την Τουρκία, από τα βάθη της Ανατολίας, και δημιούργησαν αυτό το τεχνητό κράτος, το οποίο ανακηρύχθηκε την 15η Νοεμβρίου του 1983. Αυτό και μόνο το γεγονός καταρρίπτει και την οποιαδήποτε προσπάθεια για τη δήθεν επίλυση του Κυπριακού με τη λεγόμενη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, γιατί, ναι μεν συμφωνήθηκε, αλλά δεν είχε μεσολαβήσει η ανακήρυξη του ψευδοκράτους και όσα στη συνέχεια ακολούθησαν.
Τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. ναι μεν μιλούν για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά λένε και δέκα ακόμα πράγματα, τα οποία όλοι φροντίζουν να ξεχνούν.
Αποχώρηση στρατευμάτων, αποχώρηση εποίκων, επιστροφή προσφύγων στα σπίτια τους. Πού είναι όλα αυτά τα πράγματα; Συνεπώς, στη μια περίπτωση έχουμε βιασμό της απόφασης του λαού, όπως πηγάζει μέσα από την παράγραφο 2 του άρθρου 1 του Ο.Η.Ε. για την αυτοδιάθεση των λαών, και στην άλλη έχουμε την κατάκτηση ενός εδάφους, όπως έγινε με το κράτος του Μιτσούκο στη Ματζουρία, το οποίο δεν αναγνώρισε ποτέ ο Ο.Η.Ε. Καμία συνάφεια, καμία συσχέτιση δεν υπάρχει, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή, το κατευθείαν ανάλογο, θα μπορούσε να πει κάποιος, θα ήταν αν είχαμε ελληνικό πληθυσμό στην Ίμβρο και ξεσηκωνόταν και κέρδιζε την ελευθερία του από την Τουρκία, γιατί δεν θέλησαν ποτέ οι Ίμβριοι να γίνουν νησί της Τουρκίας.
Σκόπιμα κάνουν αυτό το λάθος οι μανδαρίνοι των υπουργείων εξωτερικών, για λόγους στους οποίους δεν θα αναφερθώ, αλλά προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία στους λαούς μας, στον αρμενικό και στον ελληνικό λαό, και καλό είναι να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Δηλαδή, δεν μπορεί να επιχειρούν δήμοι από την Κύπρο ή την Ελλάδα να αδελφοποιηθούν με το Στεπαναγκέρτ και να τους μπλοκάρει τις προσπάθειες το Υπουργείο Εξωτερικών.

Η αναγνώριση της δημοκρατίας του Αρτσάχ από οργανώσεις, από πολιτικούς, ακόμη και από πόλεις μέσω αδελφοποιήσεων και συνεργασιών είναι μια στρατηγική επιλογή στην οποία έχουμε επικεντρώσει τις προσπάθειές μας τα τελευταία χρόνια. Η πολιτική αυτή, που έχει κάποιες επιτυχίες, νομίζετε πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση;

Συμφωνώ απόλυτα, και το τόνισα αρκετές φορές στις ομιλίες μου, ότι θα πρέπει όσο το δυνατόν πιο πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται στα κέντρα λήψης αποφάσεων να γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση του Αρτσάχ. Και το βάρος πέφτει σε όλους μας. Και στην αρμενική διασπορά, και στους φίλους των Αρμενίων του Αρτσάχ, και στους φίλους της Αρμενίας, και σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο επί γης. Η ανάπτυξη ακαδημαϊκών σχέσεων και οι καλές σχέσεις μεταξύ του Πανεπιστημίου του Στεπαναγκέρτ με πολλά άλλα πανεπιστήμια είναι κάτι που θα μας δώσει ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, και οι ακαδημαϊκοί δεσμοί ξέρετε ότι είναι ισχυρότεροι και ανώτεροι από τον οποιονδήποτε πολιτικό δεσμό. Επίσης, η αδερφοποίηση πόλεων δεν βλέπω σε ποιον βαθμό θα πρέπει να παρεμποδίζεται από πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι κάτοικοι των πόλεων έχουν το δικαίωμα να έχουν ελεύθερες σχέσεις και επαφές με άλλους λαούς, ανταλλαγή πολιτιστικών εκδηλώσεων κτλ. Νομίζω μπορούν να γίνουν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον τομέα. Επίσης, καλό θα ήταν να πείσουμε επιχειρηματίες απ’ όλον τον κόσμο να επενδύσουν στο Αρτσάχ, να δημιουργήσουν υποδομές στον τομέα των επικοινωνιών, των συγκοινωνιών, να βελτιωθεί το οδικό δίκτυο, αν είναι δυνατόν να βελτιωθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο που θα συνδέει το Στεπαναγκέρτ με το Γερεβάν, να μικρύνουν οι αποστάσεις, να αναπτυχθεί το υδροηλεκτρικό δυναμικό της χώρας, που είναι τεράστιο και παραμένει ανεκμετάλλευτο, ούτως ώστε να έχουμε φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Αυτά τα συστήματα μπορούν άνετα να γίνουν. Αυτά μπορούν να τα κάνουν και φίλοι του Αρτσάχ και στρατηγικοί επενδυτές.

Οι παρεμβάσεις του αζερικού λόμπι στα ευρωπαϊκά όργανα και στους θεσμούς έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα τεράστια ποσά που δαπανούν προς αυτήν την κατεύθυνση, έχουν καταφέρει να περιορίσουν τη δραστηριότητα και τη δυναμική μας.

Δυστυχώς, ναι. Δυστυχώς το έχουν επιτύχει, γιατί, ξέρετε, όταν υπάρχουν αργυρώνητοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες και όταν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, ας πούμε, διαχειρίζονται τα λόμπι μέσα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο -που το «λόμπινγκ» είναι ένας μηχανισμός που ισχύει από καταβολής του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου- δεν είναι ότι θα επηρεαστεί το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο προς την υιοθέτηση θέσεων που θα αντίκεινται στο ζήτημα της ελευθερίας της σκέψης, της ελευθερίας της έκφρασης, της αυτοδιάθεσης των λαών, αλλά θα παρεμποδίζονται συγκεκριμένα άτομα πάνω στα οποία θα μπορούσε να επενδύσει η υπόθεση του Αρτσάχ.
Ναι, τα κονδύλια που δαπανούν οι Αζέροι έχουν κάνει πολύ μεγάλη ζημιά.

Από το δόγμα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» η Τουρκία σήμερα έφτασε να έχει σοβαρά προβλήματα σχεδόν με όλους, παράλληλα με την, χωρίς προηγούμενο, επιθετική ρητορική και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, που δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση. Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι βασικότεροι λόγοι για αυτήν την πολιτική;

Η τουρκική πολιτική δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 100 χρόνια, δηλαδή από τότε που επικράτησαν οι Νεότουρκοι, από την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Προς την κατεύθυνση αυτή έχουν εκχερσώσει, έχουν εξαφανίσει από τη Μικρά Ασία και τη Δυτική Αρμενία κάθε χριστιανικό πληθυσμό, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους, τους Έλληνες του Πόντου, τους Έλληνες της Σμύρνης.
Αυτή τη στιγμή, αν δει κανείς το τουρκικό όραμα του νυν δικτάτορα της Τουρκίας αλλά και διαχρονικά των προκατόχων του και, κατά τη δική μου εκτίμηση, όλων όσων θα έρθουν στο μέλλον, καταλαμβάνει με χάρτες τη μισή Αρμενία, το Ναχιτσεβάν, εδάφη του Ιράν, του Βόρειου Ιράκ, τη Βόρεια Συρία, ολόκληρη την Κύπρο, τα μισά νησιά του Αιγαίου, μέχρι και τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική τα εμφανίζουν ως τουρκικά, και φυσικά τη Ρωμυλία και άλλα εδάφη, ακόμα και των Σκοπίων.
Αν δει κανείς προσεκτικά, το οθωμανικό, το ισλαμικό τους όραμα ξεκινάει από την Ινδονησία, και μέσα από την Ινδοκίνα και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, το Αφγανιστάν, την ίδια την Τουρκία, τις χώρες του Καυκάσου, καταλήγει στη Βοσνία Ερζεγοβίνη και φτάνει ξανά στα πρόθυρα της Βιέννης.
Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν, αυτοί υλοποιούν σταδιακά τους στόχους τους, έχουν οικοδομήσει έναν τεράστιο και πανίσχυρο στρατό, έχουν αναπτύξει την πολεμική τους βιομηχανία με την κατάκτηση της Κύπρου και με την οριοθέτηση, ως άμεσου στόχου, αυτόν της ανάκτησης της Κύπρου αποκτούν στρατηγικό πλεονέκτημα στην Ανατολική Μεσόγειο. Υποστηρίζουν φανερά την τρομοκρατία, όχι μόνο στη Συρία και στις χώρες της Εγγύς Ανατολής αλλά και στην Αίγυπτο, με τη στήριξη στους αδερφούς μουσουλμάνους, και πολύ φοβάμαι ότι με τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, που σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ανέρχονται στους οκτώ -τέσσερις στο Ακούγιου και τέσσερις στην Σαμψούντα- θα είναι σε θέση πολύ σύντομα να καταστούν και πυρηνική δύναμη. Φανταστείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό στα χέρια παραφρόνων και αδίστακτων εγκληματιών. Τις γενοκτονίες τις συνεχίζουν, το βλέπετε, και εναντίον των Κούρδων. Έξι χιλιάδες κουρδικά χωριά έχουν σβηστεί από τον χάρτη. Ο ίδιος ο λαός υφίσταται την οργή, την εγκληματική συμπεριφορά του Ερντογάν και των ογλάν του στην Κύπρο, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι εκτιμά τον Χίτλερ και μιμείται τις μεθόδους του.
Η διεθνής κοινότητα συμπεριφέρεται στον Ερντογάν ακριβώς όπως συμπεριφερόταν στον Χίτλερ στα χρόνια λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη συμφωνία του Μονάχου - η συμφωνία μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας που οδήγησε στον διαμελισμό της Πολωνίας. Όλο αυτό το χάιδεμα που είχαν κάνει στον Χίτλερ είχε ως αποτέλεσμα το να εκθρέψουν αυτό το τέρας που οδήγησε σε αιματοκύλισμα τον κόσμο.
Ε, αυτό ακριβώς κάνουν και τώρα με την Τουρκία. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί ένας φωτισμένος άνθρωπος και να ανακόψει αυτήν την πολιτική.
Ξέρουμε όλοι ότι τα πρώτα θύματα θα είμαστε εμείς, οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι Σύριοι, που είμαστε στην άμεση γειτονία.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πως οι επαφές σε πολιτικό επίπεδο Ελλάδας-Κύπρου-Αρμενίας έχουν εντατικοποιηθεί. Γνωρίζετε εάν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια συνεργασίας σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο μεταξύ των χωρών;

Προσπάθησα να ανιχνεύσω αυτήν την πτυχή, αλλά δεν επέμεινα, γιατί οι προσπάθειές μου έλαβαν χώρα προς την κατεύθυνση της Αρμενίας και όχι προς την κατεύθυνση της Κύπρου ή της Ελλάδας.
Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει μια ισχυρή, αν όχι συμμαχία, διασύνδεση, γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα και οι τρεις χώρες και μπορούμε να αλληλοσυμπληρώνουμε τη δράση μας και τις συνέργειές μας αναφορικά με την Τουρκία. Είναι ο κοινός εχθρός. Υπάρχουν δυνατότητες της Αρμενίας σε πολλά ζητήματα που μπορούν να καλύψουν ελληνικές αδυναμίες, υπάρχουν δυνατότητες της Ελλάδας που μπορούν αντίστοιχα να καλύψουν αρμενικές αδυναμίες. Εγώ δεν θα έβλεπα καθόλου αρνητικά ένα ελληνικό πανεπιστήμιο στον Καύκασο.
Δεν θα έβλεπα καθόλου αρνητικά τη μετατροπή του σχολείου Μελκονιάν σε ένα πανεπιστήμιο αρμενικών σπουδών στη Λευκωσία. Είναι πάρα πολλά εκείνα που μπορούν να γίνουν, και νομίζω ότι οι τρεις χώρες θα πρέπει να συνεχίσουν να αλληλοϋποστηρίζονται στον τομέα της αναγνώρισης των γενοκτονιών, της κοινοποίησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σε όλον τον κόσμο και στη σύναψη όσο το δυνατόν ισχυρότερων οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων.

Πρόσφατα συμμετείχατε στο παγκόσμιο συνέδριο στο Στεπαναγκέρτ των «Φίλων του Αρτσάχ» και στο παγκόσμιο συνέδριο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τις εντυπώσεις σας.

Όσον αφορά τον Α.Κ.Σ. εκεί ήταν η μεγάλη μου έκπληξη, γιατί πραγματικά είδα γυναίκες να εργάζονται σαν ένα πραγματικό μελίσσι προς όφελος όχι μόνο των Αρμενίων αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας που δεινοπαθεί. Είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση που πραγματοποιεί πάρα πολλά με ελάχιστα μέσα με εθελοντική δράση των μελών της. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι μια τέτοια οργάνωση θα άξιζε να τιμηθεί με κάποιο Νόμπελ Ειρήνης ή με ένα βραβείο Ζαχάρωφ. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσαμε ίσως να επιτύχουμε κάτι μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όσον αφορά το συνέδριο των «Φίλων του Αρτσάχ», θα πρέπει να το διαπλατύνουμε, να φέρουμε κι άλλες προσωπικότητες. Πολλοί υφίστανται την «ταλαιπωρία» να μεταβούν από το Γερεβάν στο Στεπαναγκέρτ, ακόμη και στο Γερεβάν, που δεν είναι το πιο εύκολο μέρος να φτάσει κανείς.
Θα πρέπει να δούμε πώς μπορούμε να διευκολύνουμε αυτές τις συναντήσεις και να φέρουμε όσο το δυνατόν πιο πολλούς ανθρώπους επιρροής που να δουν την κατάσταση σε πραγματικό χρόνο στο Αρτσάχ. Να διευρύνουμε τον κύκλο, να δίνουμε περισσότερο χρόνο σε αυτούς που αγωνίζονται, ώστε να προετοιμάσουν εκείνους τους σημαντικούς ανθρώπους που θέλουμε να φέρουμε. Όταν προσπαθούμε μια εβδομάδα πριν την έναρξη (δεν μειώνω με τίποτα τη σημασία, στον εαυτό μου κάνω κριτική, για να είμαστε ξεκάθαροι), πρέπει να έχουμε καλύτερη προετοιμασία, να κάτσουμε κάτω και να βάλουμε στόχο συγκεκριμένα άτομα τα οποία θα προσελκύσουμε στο Αρτσάχ προκειμένου να τους γνωστοποιήσουμε το πρόβλημα.
Η συνέχεια θα έρθει από μόνη της. Δηλαδή, δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει ένας ελεύθερος άνθρωπος στο Αρτσάχ και να μην ερωτευτεί αυτήν τη χώρα.

Απευθυνόμενη στους Ελληνοαρμένιους, τι μήνυμα θα θέλατε να τους δώσετε;

Είμαστε τυχεροί, αν μου επιτρέπετε να κατατάξω τον εαυτό μου στους Ελληνοαρμένιους, γιατί είμαστε φορείς δυο πολύ μεγάλων πολιτισμών, δυο πολύ μεγάλων παραδόσεων, αγαπάμε εξίσου δύο μεγάλες χώρες και είμαστε καλοί πολίτες αυτών των χωρών. Θα παρότρυνα τους Αρμένιους να διεκδικήσουν πολιτειακά αξιώματα στην Ελλάδα. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να αναδειχθούν προσωπικότητες μέσα από την πολιτική ζωή του τόπου, και αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι θα απαρνηθούν τον αρμενισμό ούτε ότι θα ξεχάσουν την Αρμενία.
Απεναντίας, με τις ικανότητές τους θα υπηρετήσουν και την άλλη τους πατρίδα, δεν λέω την πρώτη ή τη δεύτερη, και η μια και η άλλη είναι πατρίδες.
Το ίδιο ισχύει και για τους Κύπριους, Αρμένιους και αυτούς που γεννήθηκαν στην Κύπρο με αρμενικές ρίζες. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για τους Έλληνες της Αρμενίας. Αν και αυτοί έχουν μείνει ελάχιστοι τα τελευταία χρόνια.

Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 21 επισκέπτες συνδεδεμένους